Mijn werk en ik hebben elkaar moeten vinden. Elke keer ben ik weer verrast, wie ze is, en wat ze met mij doet.
Weer terug in onze eigen wereld ben ik blij dat ze iets heeft achtergelaten.
Veel zit ik achter de tekentafel, daar waar mijn scherp geslepen kleurpotloden veilig zijn opgeborgen.
Mijn tekentafel is afgestoft en de luxaflex staan in de juiste stand. Ook is de prullenbak geleegd!
Het tekenpapier (180 gram) moet nog even wachten want eerst begin ik met het schetspapier, dat het flink te verduren krijgt. Met veel gekras en gestuf belanden er veel proppen papier in de prullenbak totdat het hele proces mijn goedkeuring kan dragen en ik bij stap 2 ben beland.
De kleurpotloden veranderen mijn tekentafel in een harmonieus palet. Uit vrije hand en met grote precisie worden de gekleurde lijnen naast elkaar gezet. Waarbij elke lijn genoeg afstand heeft om het te laten ademen.
Aangekomen bij stap 3 bepaal ik de maat van de passe-partout. Een voorraad zelfgemaakte lijsten, specifiek voor mijn werk, staan klaar om het plaatje compleet te maken.
